فورکست «Forecast »چیست؟

به گزارش نفت زاگرس ،  در این برآورد مقدار لازم برای تولید از هر مخزن  (Planned Guide Capacity : PGC) پیش بینی می گردد. با توجه به میزان PGC و اطلاعات مربوط به مخازن زیرزمینی قدرت تولیدی چاهها برای استخراج نفت و گاز به میزان خواسته شده نسبت به مقدورات بررسی و درصورت لزوم حفر چاههای جدید و یا نصب تأسیسات جدید،  پیش بینی می گردد.

جهت انجام این امر، تمامی چاهها از هر لحاظ مورد بررسی قرار می گیرند (وضعیت لایه تولیدی، فشار بسته، فشار جریانی تسهیلات فرآورشی و …).همچنین اطلاعات مربوط به تغییرات فشار در اثر تولید در سالهای آینده و تغییرات سطوح تماس گاز / نفت و نفت / آب در چاههای نفتی و گاز / آب در چاههای گازی نیزمد نظر قرار می گیرد.

با استفاده از اطلاعات مخازن، وضع ساختمانی و موقعیت تولیدی چاههای موجود و مسائل مربوط به آنها ، میزان قابل استخراج از هر چاه در هر سال محاسبه می گردد (جهت انجام این محاسبات از مدلهای کامپیوتری موجود نیز استفاده می گردد). نتیجه این امر برآورد قدرت تولیدی هر چاه بطور جداگانه در هر ناحیه و در سالهای آینده می باشد که بدین ترتیب میزان قابل بهره برداری از هر منطقه با توجه به امکانات موجود مشخص می گردد. در این میان با مقایسه میزان هیدروکربور قابل استخراج با میزان PGC مربوط به آن منطقه، احتیاج به حفر چاه جدید و یا تأسیس و یا نصب تسهیلات فرآورزشی تازه ای را می توان مورد بررسی قرار داد؛ لذا درصورت لزوم تسهیلات فرآورشی و یا حفر چاههای جدید یا تعمیر چاههای موجود جهت دستیابی به میزان PGC و رعایت فشار مخزن مورد مطالعه قرار می گیرد.

اهمیت این موضوع در آن است که کلیه محاسبات انجام شده می بایست با شرایط و امکانات موجود تطابق کامل داشته باشد که به تبع آن می توان در رد یا قبول پیش بینی میزان تولید چاه اظهار نظر نمود. بدین ترتیب پس از بررسیها و تصویب نهائی شرح نیازهای لازم جهت رساندن میزان تولید به حد مورد نظر تهیه می گردد. برنامه پیش بینی بهره دهی چاهها معمولاً هر شش ماه یکبار برای مدت پنج سال انجام، که طی آن پیش بینی میزان تولید در سال اول بصورت ماهیانه، سال دوم به صورت شش ماهه و سپس برای چهار سال متوالی انجام می گردد.